Hedenochtend was ik in gesprek met mijn kamerlinde en wij kwamen te spreken over zerken en hooiwagens. Over afwijkende banen van asteroïden, over gewillig vlees en taaie zenen. Via diverse kanalen bereikte mij het dagelijkse bombardement der nieuwsberichten, dat ik op mijn beurt met haar deelde. Gezeten in ons schuttersputje dat andere mensen in dit huishouden de zitkuil noemen, namen wij aldus de wereld door, toen ik er opeens genoeg van had. Altijd maar zuigen, nooit eens zelf stelling nemen, maar eindeloos elegant, met die slaphangende lichtgroene bladeren staan wuiven in het door de vitrage gefilterde licht van de ochtendzon. Wat een laffe stellingname.
In een vlaag schoot ik, schoot mijn arm, uit. Wham! Pats! Whampats! En daar rinkelde de geëmailleerde schotel over de plavuizen. Met een dramatische zucht zeeg de kamerlinde neer. Als de schotel zijn kop had gehouden, dan had de oplettende luisteraar het geluid van knappende bladstelen kunnen horen. Ik wist hoe laat het was. Bladeren zouden verwijtend vergelen – want zo zijn kamerlindes. Nuffig zou ze – als ik haar weer overeind geholpen had – verwijtende blikken werpen als er weer een blad ritselend op de grond viel.
Om met de deze week overleden Erwin Olaf te spreken: ‘Fictioneel geouwehoer, iedereen moet er zelf maar iets van vinden.’ En iets vinden, dat begint met luisteren. Naar Proper Radio bijvoorbeeld, want daar mag u altijd de mening van vol hebben want waar het hart vol van is, loopt de mond van over. En niet alleen de mond.
Over het ontstaan van Bourse de la Commerce als museum in Parijs, de dood van Jane Birkin, een octopus met een liefdesleven en een openlijk stelende vampier. Met muziek van onder andere The Crusaders, Jack White, Shaun Ryder, Charlotte Leslie, The Capitols, The Rolling Stones, Vampire Sounds Inc, Frank Zappa, Yussef Dayes, Bobby Gentry en Hidden Orchestra.
Genoemde link: https://is.gd/O20YLg
